หลวงพระบาง อีกซักรอบ

เอาไปโพสต์ไว้ในพันทิป กระทู้นี้ 

http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E8554208/E8554208.html

เผื่อโดนลบทิ้ง เอามาไว้ตรงนี้ด้วยดีกว่านะ

====================================================

หลายคนในนี้คงเคยไปมาแล้วแหละครับ แต่ไม่เคยเห็นมีใครบอกว่ามันร้อนนนนนนน ร้อนจริงๆ ร้อนจริงๆ แต่ด้วยสเน่ห์ของเมืองนี้ ก็คลายร้อนไปได้เยอะเลยครับ

หันไปถามเพื่อนว่า แดดร้อนขนาดนี้ ทำไมมีแต่คนขาวๆวะ 555

ไม่รู้จะบรรยายอะไร มาดูรูปกันดีกว่า

อันนี้เป็นภาพของวัดในที่อยู่ข้างทางจากวังเวียงไปยังหลวงพระบางครับ
ม่านภูเขาที่นี่อลังการตื่นตามาก แต่ละลูกใหญ่ๆทั้งนั้น

นี่คือแม่น้ำซอง ไหลผ่านตัวเมืองวังเวียง น้ำใสไหลเย็นเห็นตัวปลา
พื้นแม่น้ำคือหินขัดสวยงามมาก ภูมิทัศน์บริเวณนี้ ใช้ถ่ายทำมังกรหยกได้สบายๆเลยล่ะครับ

อันนี้ถ่ายออกมาแล้วไม่สวยเท่าไหร่ แต่ของจริงสวยงามมากครับ
เป็นลำธารเล็กๆที่คิดว่าเป็นสาขาของแม่น้ำซองนั่นแหละ
ไหลแยกออกมา มีดอกหญ้าสีขาวขึ้นทั้งสองฝั่ง โบกสะบัดตามแรงลมหนาวที่พัดมาเอื่อย ๆ

เห็นภาพนี้แล้ว คิดถึงเพลง "นึกเสียว่าสงสาร" ของอ้อย กะท้อน ไปได้ยังไงไม่รู้ แปลกดี

ถัดจากตรงนั้นมาอีก 4 ชั่วโมง!!!!
เราก็จะมาถึงภูเพียงฟ้า (ชื่อประมาณนี้นะครับ ไม่รู้ใช่หรือเปล่า)
เป็นจุดถ่ายภาพวิว ภาคบังคับจอดกันเลยทีเดียว
คนถ่ายภาพวิวเยอะแยะไปหมด บางคนถ่ายเพลินๆ ถอยแล้วถอยอีก แทบตกเขาตายไปก็มี

มองจากภูเพียงฟ้านี่ไป จะมองเห็นภูเจ้า อลังการมากครับ
สูงใหญ่สุดๆ จนไปแตะเมฆนู่นเลย
เห็นแล้วคิดถึง หุบเขาแห่งมอร์ดอร์ ในเรื่องหลอดออฟเดอะริง

ผ่านมาถึง "ภูคูณ" เป็นจุดจอดซื้อผักครับ
มีผักหลากหลายที่ชาวเขาเอามาวางจำหน่าย
ที่เป็นไฮไลต์ก็คงจะเป็น "ยอดฟักแม้ว" ที่ "ต้น" ชอบผัดให้ "ดิว" กินในเรื่อง The Letter นั่นเอง

"ดิวไม่อยากผัดเองหรอก ดิวอยากกินฝีมือต้น" ฮิ้วววววว หวานซะ

กำนึงสี่ซ้าห้าบาท ไม่แพงครับ
แต่คงไม่เหมาะที่จะซื้อติดมือไปด้วยในเพลานี้

แล้วก็มาถึงหลวงพระบางด้วยสภาพสะบักสะบอมเต็มทน
โทษที พ่อนั่งนานไปหน่อย.....
ริดสีดวงแทบจะรับประทานทวารหนักกันเลย

แต่มัวโอ้เอ้ไม่ได้ครับ ต้องรีบตื่นขึ้นใส่บาตร ด้วยข้าวเหนียวที่แพงที่สุดในโลก (กระติ๊บละ 100 บาท แม่เจ้า)

พระที่หลวงพระบางเยอะมาก และเข้าแถวพร้อมเพรียงเป็นระเบียบเรียบร้อย
และญาติโยมที่ใส่บาตร ก็วุ่นวายกันจริงๆ จะใส่ก็ไม่ใส่ ยึกยักตั้งท่าจะถ่ายรูปกันอยู่นั่น

เค้าบอกว่า ถ้าขึ้นไปบน "ภูสี" ภูเขาที่อยู่กลางเมืองหลวงพระบาง จะมองเห็นสายของพระที่ออกมาบิณฑบาต ยาวเฟื้อย เลื้อยลัดเลาะไปตามซอกซอยในเมือง แลดูคล้ายกับพญานาคเลยล่ะ

ถามเพื่อนว่า ทำไมพระท่านเลี้ยวไปเฉพาะซอยนั้นซอยเดียววะ อีกซอยไม่เลี้ยวเข้าไป ย่ายายที่รออยู่แกจะไม่น้อยใจเหรอ

เพื่อนบอกว่า "มรึงเห็นป้ายห้ามเลี้ยวซ้ายมั้ย พระท่านเคารพกฎจราจรโว้ย"

เออ จริงแฮะ

เรานั่งเรือไปเที่ยวกันที่ "ถ้ำติ่ง"

ซึ่ง "ติ่ง" นั้นหมายถึง หินงอกหินย้อย
ไกด์บอกเราว่า
"ถ้าไผมักฮูบน กะเข้าฮูบน ถ้าไผมักฮูล่าง กะเข้าฮูล่างเด้อ"

แปลว่า "ใครใคร่เข้ารูบน เข้ารูบน ใครใคร่เข้ารูล่าง เข้ารูล่าง นะคะ"

ถ้ำนี้มีสองรูครับ ภายในถ้ำประดิษฐานอัฐิของกษัตริย์ลาว (พระองค์ไหนจำไม่ได้แล้ว) ภายในมีพระพุทธรูปแกะสลัก และหล่อสำริดเต็มไปหมด
แลดูขรึมขลังมากๆ

จากมุมนี้จะมองไม่เห็นรูบนนะครับ เห็นเฉพาะรูล่าง
ผมว่าตัวถ้ำล่ะไม่เท่าไหร่ แต่เส้นทางที่นั่งเรือไปน่ะสวยงามสุดๆเลย

นี่คือไกด์สาวชาวลาวของพวกเรา

ชื่อน้องนุช อายุ 23 ปี บอกกับคณะของเราว่า มีแฟนแล้ว แต่ยังไม่มีผัว o_O"

น้องพูดเก่งมากๆครับ พูดได้ตลอด พูดไทยชัดกว่าคนไทยบางคนซะอีกน่ะ
เวลาเหนื่อยๆ หันมามองหน้าน้องเค้าแล้วก็หายเป็นปลิดทิ้ง หนุ่มๆคนไหนชอบต่อปากต่อคำกับสาว ๆ มาเจอน้องนุชนี่รับรองว่าถูกใจแน่นอนครับ

เห็นแฟนน้องเค้ามารับที่โรงแรม แฟนไม่หล่อแฮะ....แต่ก็อิจฉามัน
เวลาน้องนุชค้อนขวับๆนี่ น่ารักที่สุดเลยน๊า

หมอกตอนเช้าในเมืองหลวงพระบางนี่ สุดยอดครับ
บรรยากาศเหงาๆ เศร้าๆ เหมาะกับการนั่งริมหน้าต่างรถบัส แล้วเปิดเพลงของบอย โกสิยพงษ์คลอดตามเบาๆ

"ชั้นดีใจที่มีเธอ ชั้นดีใจที่เจอเธอ เธอคือกำลังใจเดียวที่มี ไม่ว่านาทีไหนๆ..."

วันนี้พี่ดีใจที่มีน้องนุชมาคอยพูดโน่นพูดนี่ให้ฟังอยู่ตลอดนะ

หลุดจากตัวเมืองมาอีกหน่อย ปรากฎว่ารถเพครับ ( เพ หมายถึง พัง)
ดับไปซะเฉยๆ พวกเราก็เลยวิ่งลงมาถ่ายรูปกันสนุกสนาน ไม่ได้ห่วงคนขับกับไกด์เล้ย ว่าหน้าเครียดขนาดไหน

น้องนุช ตอนทำหน้าดุใส่ลูกทัวร์
ต่อให้ดุแค่ไหน ก็ทำให้พวกพี่ๆ ชื่นใจได้เสมอ

ทักทายกับหมอกยามเช้า แดดแยงตาคนขับเหลือเกิน
อย่าหยีตาดิพี่ เดี๋ยวก็มองไม่เห็นทางหรอก

น้องนุชเดินนำลูกทัวร์ผ่านตลาดเช้า แห่งเมืองหลวงพระบาง รอโทรศัพท์ใครหว่า หรือว่าแฟนที่อยู่ญี่ปุ่นโทรมา.....เศร้า

อันนี้แหละครับ ภูเพียงฟ้าที่ว่า รถทัวร์มาจอดเยอะแยะเลย
(เริ่มโพสต์มั่วแล้วนะรูปน่ะ เรียงซีเควนส์ให้มันดีๆหน่อย)