ถึงเพื่อนบล๊อก

ขอโทษด้วยที่ล่าช้า
ตั้งใจว่าจะเขียนบันทึกประจำวันลงในบล๊อก ตั้งแต่วินาทีที่สอบติด แต่ก็เข้าใจใช่ไหมว่านิสัยผลัดวันประกันพรุ่ง แก้ยาก

เริ่มมาเรียนที่นี่ตั้งแต่ 15 มีนาคม 2555 บัดนี้เวลาก็ได้ล่วงเลยมากว่า 3 เดือน
ผ่านไปไวเหมือนโกหก!!!!

สอบไปแล้ว 4 วิชา นี่คือวิชาที่ 5
บอกไปแล้วใช่ไหมว่าที่นี่เค้าเรียนทีละวิชา สอบทีละวิชา สอบเสร็จ ตัดเกรด จบกัน
ฉะนั้นที่เห็นนักศึกษาคณะนี้อ่านหนังสือกัน ใช่ว่ามันจะขยัน นายแปลความผิดแล้ว..

นี่ไม่ใช่ความขยัน แต่เค้าเรียกว่า "หนีตาย"
หนีตายจากการตกมีน หนีตายจาก F ...... การได้ F 1 วิชา หมายความว่านายต้องกลับมาเรียนวิชาของปีนั้นใหม่ทั้งหมด

พูดง่ายๆ คือ "ซ้ำชั้น" นั่นเอง โหดไปไหม เราว่าโหดมาก

สิ่งแวดล้อมการเรียนที่นี่ดีมาก ทรัพยากรการศึกษาเข้าถึงได้ง่าย ใช้การได้จริง
ห้องสมุด อินเตอร์เน็ต ไวไฟ อะไรที่สมัยใหม่ เค้าจัดไว้ให้พร้อมสรรพ
ผิดจากภาพลักษณ์ที่เคยจินตนาการไว้โข เดี๋ยววันหลังจะเล่าให้ฟังอีกที

จนถึงวันนี้ มีเหตุการณ์ที่น่าจดจำเกิดขึ้นหลายอย่าง ตั้งแต่
ยกอาจารย์ใหญ่ขึ้นจากบ่อดองด้วยตัวเอง
เลาะผิวหนังอาจารย์ใหญ่ (ตั้งใจเรียนคหกรรมมาตั้งแต่แรกก็ดี ฝีมือแย่มาก)
นั่งท่องกระดูกถึงตีสองตีสาม
ทำการบ้าน ทำรายงานกันจนแทบล้มประดาตาย

ช่วงแรกปรับตัวยังไม่ไ่ด้ อะไรๆก็ดูยากไปหมดตามประสา แต่หลังๆมา ทุกคนก็เริ่มอาการดี เข้าที่เข้าทางกันแล้ว

เราถือเป็นคนโชคดี เพราะเรียนแล้วรู้สึกว่า นี่แหละใช่เลย
ที่ผ่านมาชอบบ่นว่าใช้ศักยภาพไม่เต็มที่ ถึงตอนนี้งัดมาใช้แล้ว 101% ... ดูซิว่าจะไปได้สักกี่น้ำ

เีรียนกับน้องๆก็สนุกดี เด็กก็คือเด็ก ความร่าเริงใสๆยังมีให้เห็น และมันส่งผ่านมาถึงเราได้
เหมือนเป็นการเริ่มชีวิตใหม่ยังไงยังงั้น

ได้ทำในสิ่งที่ชอบ เหนื่อยแค่ไหนก็ไม่บ่นหรอก

เราเอง